شناسایی معیارهای به کارگیری تجربیات سیاست گذاری بلندمدت علم و فناوری سایر کشورها در ایران

توجه ویژه به توسعه ی امور علمی، فناورانه و نوآورانه، در سال های اخیر، در کنار سابقه ی کوتاه کشور در این حوزه از سیاست گذاری، کارشناسان و تصمیم گیران را به جستجوی تجربیات دیگر دولت ها در این زمینه واداشته است. در این پژوهش ما با در نظر آوردن این موضوع و با پرسش از شیوه های مؤثر و عوامل تأثیرگذار در استفاده ی بهینه از این آموزه های سیاستی، در پی شناسایی معیارهای به کارگیری تجربیات سیاست گذاری علم و فناوری سایر کشورها در ایران بوده ایم؛ اما مواجهه با این مسأله را از لایه هایی عمیق تر آغاز کرده ایم و برای معرفی این معیارها از چنین مسیری گذشته ایم: ارائه ی ملاک های انتخاب مبنای نظام مندی یک چارچوب تحلیلی برای شناسایی معیارهای مورد نظر، پیشنهاد مبنایی مبتنی بر این ملاک ها، پی ریزی بنیان چارچوب نوعی تحلیل موضوع بر این مبنا و نهایتاً ارائه ی چارچوب «نظام مند» شناسایی معیارها. در پایان برای دور نماندن از حوزه ی عمل، طرحی برای مدل به کارگیری چارچوب ارائه شده و گزینش سیاست ها براساس آن معیارها پیشنهاد کرده و سپس اعتبار کاربردی و قدرت تبیین کنندگی چارچوب را به یک پژوهش موردی درباره ی اخذ مفهوم «نظام ملی نوآوری» -به عنوان یک کلان سیاست در حوزه ی علم، فناوری و نوآوری- مستند نموده ایم.